De Jaarfeesten
Geplaatst: 29-09-2011 22:10
De Jaarfeesten
De heidense Jaarfeesten
De Jaarfeesten die door Wicca's en andere heidenen worden gevierd zijn gebaseerd op de zaai- en oogstfeesten, die vanaf de Oudheid overal in Europa en het Middellandse Zeegebied gevierd zijn. Het zijn de belangrijke momenten in de cyclus van ploegen, zaaien en oogsten die door de eeuwen heen, ook in een christelijke samenleving, gevierd zijn.
Vier van de acht feesten, namelijk Samhain, Inbolc, Beltane en Lammas, zijn vooral bekend als Keltische feesten, maar waren ook buiten de Keltische wereld bekend. Zo is Beltane onder de naam Meifeest of Meiavond door de eeuwen heen in heel Europa gevierd. De andere vier feesten - Midwinter, het Lentefeest, Midzomer, het Herfstfeest en Midwinter - zijn verbonden met de vier seizoenen en als zodanig nog steeds bij iedereen bekend.
De polariteit van het jaar
Net als we het etmaal ervaren door de tegenstelling dag en nacht, gaat het jaar voor ons leven door de polariteit zomer-winter. De langste en kortste dag waren belangrijke momenten in een samenleving die voor haar bestaan afhankelijk was van de wisseling der seizoenen. Als de kortste dag was verstreken wist iedereen dat de natuur binnenkort weer uit haar wintersluimering zou ontwaken, dat er weer gezaaid kon worden en dat de nieuwe oogst er zou zijn tegen dat de oude voorraden begonnen op te raken. De langste dag werd door de Romeinen solstitium genoemd, letterlijk "zonnestilstand" omdat de zon dan dagen achtereen op dezelfde tijd en plaats opkomt en ondergaat. Later ging men ook de kortste dag als solstitium aanduiden. De Germanen spraken van Midzomer en Midwinter. In Noord-Europa werd Midwinter ook wel aangeduid als Joel.
De vier seizoenen
Door de steeds terugkerende viering van Midzomer en Midwinter wordt de polariteit van het jaar duidelijk vorm gegeven. Een half jaar is echter een lange tijd om je te blijven realiseren dat de natuur bezig is te ontwaken of terug te keren tot de periode van rust. Daarom werden ook de tussenliggende seizoenen, de lente en de herfst, door de eeuwen heen met een ritueel of feest gevierd.
De acht jaarfeesten
Tussen de vier genoemde seizoenen in tekenen zich door de eeuwen heen in vele culturen vier andere jaarfeesten af. Tussen het Herfstfeest en Midwinter plaatsten alle Indo-Europese stammen het begin van de winter. De Ierse Kelten vierden dit met Samhain, de vooravond van november. In andere streken werden soms andere data gekozen, maar altijd was het begin van de winter de tijd dat de doden contact zochten met de gewone wereld. Tussen Midwinter en het Lentefeest valt het Keltische Imbolc, gevierd op 1 februari. Ook de andere Indo-Europese stammen vierden in deze tijd een Ploeg- en Zaaifeest. Het is de tijd dat de aarde zich herstelt van de winter en door bepaalde handelingen opnieuw vruchtbaar gemaakt wordt. Tussen het Lentefeest en Midzomer, meestal op de vooravond van de meimaand, vierden alle Indo-Europese stammen het begin van de zomer. Door de Kelten werd dit feest Beltane genoemd. In onze streken was de naam Meiavond eeuwenlang algemeen bekend. Tussen Midzomer en het Herfstfeest, tenslotte, werd altijd een oogstfeest gehouden. De Ierse Kelten noemden dit Lughnasa en vierden dit rond de vooravond van augustus. Ook elders in de Keltische en Germaanse wereld werd dit oogstfeest gevierd. De Angelsaksers noemden het Lammas. Vaak was de naam gewoon Oogstfeest of hiertoe te herleiden. In wezen vormen de acht genoemde feesten een gang door het jaar. Bij de beschrijving van de verschillende feesten zal dit nader worden uitgewerkt.
De Jaarfeesten binnen de Wicca
In de Wicca wordt op een geheel eigen wijze vorm gegeven aan deze oude feesten. De Godin als Moeder Aarde en de Vegetatiegod spelen daarbij een grote rol.
In ons boek Heksen komen van de Maan beschrijven we hoe wij deze feesten in onze Coven gestalte geven. In ons boek De acht Jaarfeesten gaan we dieper in op de folklore en geschiedenis van elk feest. We geven daarin ook een geleide visualisatie, een ritueel voor een groep en aanwijzingen om het feest op een eenvoudige manier alleen te vieren. Beide boeken zijn uitverkocht en alleen via deze site op cr-rom in pdf te koop.
Je kunt de pagina's van de Jaarfeesten bekijken door in onderstaande tabel op de naam te klikken. Je kunt op alle foto's klikken voor een grotere afbeelding. Met de knop "Vorige" van je browser kom je dan weer terug in de betreffende pagina. Je kunt ook de namen van de Jaarfeesten bovenaan de pagina's aanklikken om naar het betreffende jaarfeest te gaan.
Samhain Het rituele jaar begint met Samhain (31 oktober). Voor de Kelten en de Germanen begon het jaar met de donkere helft, net als de dag met het vallen van de avond begon. De Kelten noemden het nieuwjaarsfeest Samhain. In deze tijd van het jaar is het contact met de andere wereld en de geesten van overleden voorouders dan gemakkelijker te leggen dan anders.
Joel Joel (21 december) is het oude Midwinterfeest, waarbij het wiel van het jaar, na de zonnewende, weer op gang gebracht wordt. Daarmee wordt de groeikracht van de natuur opnieuw geactiveerd. Tot Midzomer zal de zon elke dag aan kracht winnen. In volksverhalen werd dit het rijk van de Eikkoning genoemd. De eik is het zinnebeeld van de groeikracht.
Imbolc Imbolc (2 februari) is gebaseerd op de oude gebruiken om de aarde na de winter weer vruchtbaar te maken. De Kelten noemden dit feest Imbolc, maar ook buiten de Keltische gebieden werd het als Ploeg- en Zaaifeest gevierd.
Ostara Het Lentefeest, ook wel genaamd Ostara, (21 maart) is een viering van het nieuwe leven dat onder de grond weer op gang is gekomen. Het ei, waarin het nieuwe leven zich in het verborgene ontwikkelt, is een symbool bij uitstek voor het Lentefeest.
Beltane Beltane (30 april) is door de eeuwen heen gevierd als vruchtbaarheidsfeest. Door de bevruchting worden bloesems omgezet in vruchten. Voor Wicca's is dit het Heilig Huwelijk, de eenwording van de Godin en de God. De Kelten noemden dit feest Beltane. In onze streken stond het bekend als Meiavond.
Midzomer Midzomer (21 juni) is een viering van de uitbundige groeikracht in de natuur. Tegelijk betekent dit het eind van de heerschappij van de Eikkoning. De afbrekende krachten, gesymboliseerd door de Hulstkoning, nemen het nu weer over.
Lammas Lammas (2 augustus) grijpt terug op de graanoogst, die rond deze tijd in heel Europa op ceremoniƫle wijze werd binnengehaald. De Kelten noemden dit feest Lughnasa. In het Angelsaksische Rijk werd het als Lammas aangeduid.
Herfstfeest Het Herfstfeest (23 september) is het tweede oogstfeest, waarbij appels, peren en druiven centraal staan. De Vegetatiegod neemt hier de vorm van Wijngod aan.
Bron: http://www.circewicca.nl/
De heidense Jaarfeesten
De Jaarfeesten die door Wicca's en andere heidenen worden gevierd zijn gebaseerd op de zaai- en oogstfeesten, die vanaf de Oudheid overal in Europa en het Middellandse Zeegebied gevierd zijn. Het zijn de belangrijke momenten in de cyclus van ploegen, zaaien en oogsten die door de eeuwen heen, ook in een christelijke samenleving, gevierd zijn.
Vier van de acht feesten, namelijk Samhain, Inbolc, Beltane en Lammas, zijn vooral bekend als Keltische feesten, maar waren ook buiten de Keltische wereld bekend. Zo is Beltane onder de naam Meifeest of Meiavond door de eeuwen heen in heel Europa gevierd. De andere vier feesten - Midwinter, het Lentefeest, Midzomer, het Herfstfeest en Midwinter - zijn verbonden met de vier seizoenen en als zodanig nog steeds bij iedereen bekend.
De polariteit van het jaar
Net als we het etmaal ervaren door de tegenstelling dag en nacht, gaat het jaar voor ons leven door de polariteit zomer-winter. De langste en kortste dag waren belangrijke momenten in een samenleving die voor haar bestaan afhankelijk was van de wisseling der seizoenen. Als de kortste dag was verstreken wist iedereen dat de natuur binnenkort weer uit haar wintersluimering zou ontwaken, dat er weer gezaaid kon worden en dat de nieuwe oogst er zou zijn tegen dat de oude voorraden begonnen op te raken. De langste dag werd door de Romeinen solstitium genoemd, letterlijk "zonnestilstand" omdat de zon dan dagen achtereen op dezelfde tijd en plaats opkomt en ondergaat. Later ging men ook de kortste dag als solstitium aanduiden. De Germanen spraken van Midzomer en Midwinter. In Noord-Europa werd Midwinter ook wel aangeduid als Joel.
De vier seizoenen
Door de steeds terugkerende viering van Midzomer en Midwinter wordt de polariteit van het jaar duidelijk vorm gegeven. Een half jaar is echter een lange tijd om je te blijven realiseren dat de natuur bezig is te ontwaken of terug te keren tot de periode van rust. Daarom werden ook de tussenliggende seizoenen, de lente en de herfst, door de eeuwen heen met een ritueel of feest gevierd.
De acht jaarfeesten
Tussen de vier genoemde seizoenen in tekenen zich door de eeuwen heen in vele culturen vier andere jaarfeesten af. Tussen het Herfstfeest en Midwinter plaatsten alle Indo-Europese stammen het begin van de winter. De Ierse Kelten vierden dit met Samhain, de vooravond van november. In andere streken werden soms andere data gekozen, maar altijd was het begin van de winter de tijd dat de doden contact zochten met de gewone wereld. Tussen Midwinter en het Lentefeest valt het Keltische Imbolc, gevierd op 1 februari. Ook de andere Indo-Europese stammen vierden in deze tijd een Ploeg- en Zaaifeest. Het is de tijd dat de aarde zich herstelt van de winter en door bepaalde handelingen opnieuw vruchtbaar gemaakt wordt. Tussen het Lentefeest en Midzomer, meestal op de vooravond van de meimaand, vierden alle Indo-Europese stammen het begin van de zomer. Door de Kelten werd dit feest Beltane genoemd. In onze streken was de naam Meiavond eeuwenlang algemeen bekend. Tussen Midzomer en het Herfstfeest, tenslotte, werd altijd een oogstfeest gehouden. De Ierse Kelten noemden dit Lughnasa en vierden dit rond de vooravond van augustus. Ook elders in de Keltische en Germaanse wereld werd dit oogstfeest gevierd. De Angelsaksers noemden het Lammas. Vaak was de naam gewoon Oogstfeest of hiertoe te herleiden. In wezen vormen de acht genoemde feesten een gang door het jaar. Bij de beschrijving van de verschillende feesten zal dit nader worden uitgewerkt.
De Jaarfeesten binnen de Wicca
In de Wicca wordt op een geheel eigen wijze vorm gegeven aan deze oude feesten. De Godin als Moeder Aarde en de Vegetatiegod spelen daarbij een grote rol.
In ons boek Heksen komen van de Maan beschrijven we hoe wij deze feesten in onze Coven gestalte geven. In ons boek De acht Jaarfeesten gaan we dieper in op de folklore en geschiedenis van elk feest. We geven daarin ook een geleide visualisatie, een ritueel voor een groep en aanwijzingen om het feest op een eenvoudige manier alleen te vieren. Beide boeken zijn uitverkocht en alleen via deze site op cr-rom in pdf te koop.
Je kunt de pagina's van de Jaarfeesten bekijken door in onderstaande tabel op de naam te klikken. Je kunt op alle foto's klikken voor een grotere afbeelding. Met de knop "Vorige" van je browser kom je dan weer terug in de betreffende pagina. Je kunt ook de namen van de Jaarfeesten bovenaan de pagina's aanklikken om naar het betreffende jaarfeest te gaan.
Samhain Het rituele jaar begint met Samhain (31 oktober). Voor de Kelten en de Germanen begon het jaar met de donkere helft, net als de dag met het vallen van de avond begon. De Kelten noemden het nieuwjaarsfeest Samhain. In deze tijd van het jaar is het contact met de andere wereld en de geesten van overleden voorouders dan gemakkelijker te leggen dan anders.
Joel Joel (21 december) is het oude Midwinterfeest, waarbij het wiel van het jaar, na de zonnewende, weer op gang gebracht wordt. Daarmee wordt de groeikracht van de natuur opnieuw geactiveerd. Tot Midzomer zal de zon elke dag aan kracht winnen. In volksverhalen werd dit het rijk van de Eikkoning genoemd. De eik is het zinnebeeld van de groeikracht.
Imbolc Imbolc (2 februari) is gebaseerd op de oude gebruiken om de aarde na de winter weer vruchtbaar te maken. De Kelten noemden dit feest Imbolc, maar ook buiten de Keltische gebieden werd het als Ploeg- en Zaaifeest gevierd.
Ostara Het Lentefeest, ook wel genaamd Ostara, (21 maart) is een viering van het nieuwe leven dat onder de grond weer op gang is gekomen. Het ei, waarin het nieuwe leven zich in het verborgene ontwikkelt, is een symbool bij uitstek voor het Lentefeest.
Beltane Beltane (30 april) is door de eeuwen heen gevierd als vruchtbaarheidsfeest. Door de bevruchting worden bloesems omgezet in vruchten. Voor Wicca's is dit het Heilig Huwelijk, de eenwording van de Godin en de God. De Kelten noemden dit feest Beltane. In onze streken stond het bekend als Meiavond.
Midzomer Midzomer (21 juni) is een viering van de uitbundige groeikracht in de natuur. Tegelijk betekent dit het eind van de heerschappij van de Eikkoning. De afbrekende krachten, gesymboliseerd door de Hulstkoning, nemen het nu weer over.
Lammas Lammas (2 augustus) grijpt terug op de graanoogst, die rond deze tijd in heel Europa op ceremoniƫle wijze werd binnengehaald. De Kelten noemden dit feest Lughnasa. In het Angelsaksische Rijk werd het als Lammas aangeduid.
Herfstfeest Het Herfstfeest (23 september) is het tweede oogstfeest, waarbij appels, peren en druiven centraal staan. De Vegetatiegod neemt hier de vorm van Wijngod aan.
Bron: http://www.circewicca.nl/