Tweelingzielen & Zielsmaatjes.

Geloof jij in Reïncarnatie? En wat weet jij allemaal van je vorige levens?
Plaats reactie
Ainila Heca Wiya
Beheerder
Berichten: 1631
Lid geworden op: 22-08-2011 00:24

Tweelingzielen & Zielsmaatjes.

Bericht door Ainila Heca Wiya » 19-02-2012 17:09

Er is een zeker verschil tussen tweelingziel en een zielskameraad of een zielsmaatje. Een zielsmaatje, naar het woord, is een maatje van je ziel. Een zielskameraad kan een geliefde, vriend of vriendin, collega of een lid van je familie zijn. Het hoeft niet altijd een romantische achtergrond te hebben. Ook als je met je tweelingziel herenigd bent, zijn er alsnog mensen met wie je gaat samenwerken of een vriendschap zult hebben. Je kunt meerdere zielskameraden (mannen en vrouwen) hebben, dat in tegenstelling tot de tweelingziel, die je enige kosmische wederhelft is. Tweelingzielen zijn standaard in tegenovergestelde sekse geïncarneerd om een Goddelijk aspect van Alpha en Omega in materie te kunnen belichamen.

Zielsmaatjes hebben zoals tweelingzielen een gezamenlijke missie, een gedeelde passie voor iets die niet per se een levenslang project hoeft te zijn.

Je werkt samen aan een project die tot een hoger niveau leidt en/of je ondersteunt elkaar in de persoonlijke, spirituele groei. Zielsmaatjes inspireren en steunen elkaar door het leven. Dat zijn de zielen met wie je vanaf het begin af aan heel goed mee kunt opschieten. Meestal heb je het gevoel dat je die persoon ergens van kent, hij komt je bekend voor.

Zielskameraden kunnen elkaar helpen met het opstarten van een bedrijf of met het schrijven van een boek. Ze houden beide balans voor een grote taak in het leven en groeien ook beide. Vennootschap, vriendschap en werkrelaties zijn noodzakelijk in het leven. Het is belangrijk dat zielsmaatjes daarmee betrokken zijn.

Na afloop van een gezamenlijke opdracht, of na het afronden van een bepaalde levenscyclus kunnen zielsmaatjes elkaar uit het oog verliezen. Denk aan verhuizen of afstuderen, wanneer je steeds met andere mensen in aanraking komt.

In het geval dat de Kosmische Wet het niet toe staat om je tweelingziel in dit leven tegen te komen, zal een zielskameraad een belangrijke verwant van je tweelingziel kunnen zijn. Hoogwaarschijnlijk zal een passend zielsmaatje je persoonlijke weg in het leven kruisen om een rol van je tweelingziel tijdelijk op zich te nemen, tenminste als je persoonlijke karma dat toelaat.

Gevonden op internet wat ik wil delen met jullie,

"Relationships offer not only comfort and joy in our life but also the karmic challenge. As our karma from ancient times comes due, we may magnetize unfinished relationships and experience turbulent thoughts, emotions and physical reactions. We may fear being rejected for past or present failings. In trying to be perfect partner, we may lose track of who we really are. In weakness, we may run away. At our best, we may ennoble our love and balance our karma by creating sacred relationship. Sacred love and relationship is what we as souls are all about..."
Afbeelding
Welkom medereizigers!

WE DIENEN TE WETEN DAT WIJ ZELF DIE VERANDERING ZIJN !!

"Je bent op het moment dat je besluit te ZIJN."

"Bevrijd, Verspreid en Verbind !

Loltje Louwes
Berichten: 8
Lid geworden op: 10-05-2013 21:49

Bericht door Loltje Louwes » 12-05-2013 14:58

Tweelingziel
Een heel verhaal, kijk maar eens wat jullie er van vinden....

Linkshandige mensen en hun verloren zielsmaatje.
Waar het paranormale, de wetenschap ontmoet.

De dame die tegenover Jan zit, is verdrietig. Niet boos, niet agressief, maar vertederend verdrietig.
“Je bent er echt verdrietig over hè,” stelt Jan dan ook een beetje overbodig vast als opening om het gesprek verder op gang te krijgen.
“Ik kan de vinger er maar niet op krijgen… ik ben zelf ook niet helemaal achterlijk hoor, ik weet best waar Abraham de mosterd haalt, ben ook op een leeftijd dat je veel zaken achter je kunt laten…. Maar dit, nee dit laat me maar niet los en ik heb soms een hekel aan mezelf door dat ik zo vastplak aan mensen, alsof ik een totaal eenzaam wrak ben en dat ben ik niet. Daarom begrijp ik mezelf ook niet. Voel me dan echt lastig naar mijn vriendinnen toe alsof ik ze stalk of zo…ik heb ze zo nodig, maar ik vind in niemand wat ik hoop te vinden. Ben ik dan zo hebberig? Ik begrijp die drang niet, die komt zo diep van binnen uit…Wat zoek ik dan?”
Haar ogen staan nu vol tranen.
Tegenover onze helderziende Jan, zit een dame van in de vijftig, volslank, een lekkere bos grijze krullen rond haar hoofd en bescheiden maar smaakvol opgemaakt. Ze heeft iets teers, iets breekbaars over zich wat in tegenspraak is met haar verschijning als ‘selfmade woman.’
Jan pakt de doos met tissues die voor dit soort gelegenheden nooit ver weg staat. Ze neemt ze aan met haar linkerhand, wat even vreemd aandoet, alsof je er in spiegelbeeld tegenaan kijkt.
“Je bent linkshandig?” vraagt Jan geïnteresseerd. Linkshandige mensen zijn vaak toch net wat anders, meer kunstzinnig, of paranormaal ten opzichte van rechtshandigen al weet men nog steeds niet hoe dat komt.
“Ik weet waar je naar toe wilt, zegt Liesbeth, ik ben inderdaad linkshandig, ik ben kunstschilder en een beetje paranormaal begaafd, niet zo sterk als u, maar ik zie wel dingen. Daarom ook begrijp ik het niet, mijn leven is eigenlijk zo rijk, ik begrijp zoveel, heb brede interesses, heb veel studie gemaakt van mezelf, Gestalltopleiding gevolgd in Duitsland en noem maar op. Ik gebruik alles wat ik geleerd weer terug thuis op het schildersdoek, als een soort recycleerbedrijf in mijn eentje, maar dit stukje mis ik. Ik mis iets, ik zoek iets maar ik weet niet wat het is en ook niet waar ik moet zoeken. Daarom ben ik nu hier, u bent mijn laatste strohalm op dit gebied…”
De kamer hult zich in een diepe stilte. Een stilte die bijna voelbaar wordt en optreedt als Jan helderziende beelden doorkrijgt. Het is een speciale herkenbare stilte voor diegenen die er mee bekend zijn. Een stilte gekoppeld aan sereniteit en waarheid en een stilte waar niet mee gespot mag worden. De wandklok lijkt steeds harder te tikken en dan ineens is de stilte voorbij.
“Ik zie een wit bruggetje, over een water, vijver, weet ik het. Er loopt een vrouw over, en dan struikelt ze even, niet ernstig, gewoon, lichtjes en ze loopt weer door. Ik hoor het water, ik hoor die vrouw praten…ze mopperde even…Verhip, ik zit in de baarmoeder van die vrouw, ze is zwanger!”
Stilte.
“Zegt dit jou iets? Nee dat zal wel niet,” wacht hij het antwoord van Liesbeth niet af, “het is te vaag maar het heeft alles met jou te maken. Ik moet hier dieper op induiken, maar ik wil ook dat jij alles opschrijft van je eigen paranormale ervaring van de laatste tijd en dan zien we elkaar binnenkort terug, we houden contact. Hier wil ik meer van weten.”
Jan springt overeind en verlaat een beetje overstuur de kamer, Liesbeth verbouwereerd achterlatend. Maar dan ben ik er ook nog om even na te babbelen met een kopje koffie. Dergelijke spontane sessies maken het hoofd van een helderziende toch altijd even in de war. Het gewone leven gaat door, maar dat andere zit er onder en doet wat het wil. Je bent een beetje een slaaf van deze zaken ook al wil je ze voor geen goud missen. Eenvoudig is het nooit en op commando werken kan ook niet.

Het artikel in de Leeuwarder Courant van dat weekend zet de zaak spontaan verder en onze grijze cellen aan het werk. We hebben ondertussen ook een paar e-mails van Liesbeth ontvangen die melding maken van haar eigen paranormale ervaringen. De laatste ervaring was van een viertal weken geleden en die had veel indruk op haar gemaakt. Ze was ’s nachts wakker geworden met hevige buikpijn en zag in volle bewustzijn een meisje, een kind nog, bij zich op bed zitten en over haar heen hangen en haar buik masseren. Door Liesbeth haar schreeuw schiet het meisje weg. Had ze gedroomd? Nee het was geen droom, dat voel je, daar zit een duidelijk verschil in, iedereen die deze ervaringen kent kan het verschil ook duidelijk gevoelsmatig aangeven. Liesbeth omschreef het meisje als een heel mooi meisje met lange pijpenkrullen en ze was hoogblond.
“Het was net of ze mijn buikpijn weg wilde wrijven, of magnetiseren,” vertelde Liesbeth in haar mail.

“Zou het kunnen?” vragen Jan en ik ons af. Wij weten wel dat alles kan, maar we weten ook dat de wens de vader van de gedachte kan zijn en daar moeten we voor oppassen. Het artikel in de krant wat ons aan het denken heeft gezet is van een wetenschapsjournalist en gaat dieper in op linkshandigheid, al besluit het krantenartikel dat het aan de wetenschap is om verder onderzoek te doen dat de linkshandige mensen wel eens de helft van een eeneiige tweeling kunnen zijn.
“Ik was echt in de baarmoeder van die vrouw op dat bruggetje,” zei jan “en er zaten twee hele kleine embryo’s in, nog niet eens af, heel prematuur…”

We willen niet op de zaak vooruitlopen ook al is de informatie bij Jan niet meer te stoppen. Zijn hoofd knapt bijna uit elkaar en Liesbeth moet maar snel langs komen zodat we samen alles op een rij kunnen zetten. Er wordt afgesproken een sessie te houden met toestemming van onze vaste geestelijke vrienden. Het hele huis trilt van ingehouden spanning en vol verwachting.

Liesbeth is zelf ook gespannen, maar alles lukt wonderlijk snel. Jan gaat in trance en is meteen weer op het bruggetje wat hij eerder had gezien.
”Het voelde goed, tot die mevrouw struikelde, dat was het begin dat het fout ging. Het ene vruchtje is niet verder ontwikkeld. Zou dit de moeder van Liesbeth kunnen zijn?
Wel heb ik ooit, ik ben nu in de baarmoeder,” zegt Jan, “ik voel twee hartjes kloppen, de twee vruchtjes praten zelfs met elkaar en ze luisteren naar wat er om hen heen gebeurd. Het zijn twee meisjes.”
Dan zit Jan in een woonkamer waar de zwangere vrouw ook is met familie en ze praten met elkaar.
”Hier gaat het fout, zeg Jan, hier gaat er iets fout in de baarmoeder…”

“Heb jij tweelingen in de familie?” vraagt Jan.
“Ja, zegt Liesbeth, mijn tante aan moederszijde en ook een oom, allemaal eeneiige tweelingen. Hoezo, wat wil je daarmee zeggen?”
Maar Jan stormt door: “heeft jouw moeder miskramen gehad?”
“Ja, meerdere zelfs, ze is geopereerd geweest zegt ze altijd zelf, voordat ik geboren kon worden, al weet ik natuurlijk er het fijne niet van, want dat wist mijn moeder zelf ook niet. In die tijd was een zwangerschap nog geheimzinnig.”
“Toen je moeder op dat bruggetje liep wist ze zelf nog niet eens dat ze zwanger was, en al helemaal niet dat het er twee waren…
Liesbeth krijgt ineens een kleur en roept uit “daar schiet me ineens wat te binnen: mijn oudste zus mocht de naam voor mij uitkiezen en wel uit twee namen: Liesbeth en Laura… ik ben dus Liesbeth en Laura dan?”
Liesbeth lacht en huilt tegelijk bij de erkenning wat ze onbewust altijd had geweten, dat ze een tweelingzusje heeft gehad wat ze onbewust mist en waar haar relaties en vriendschappen onder te lijden hebben.

“Laura is hier nu, bij ons, zegt Jan. Het is waarschijnlijk een exacte kopie van jou…heb je de foto’s bij je waar ik je om vroeg? En laatst was ze inderdaad ook bij jou en wilde ze je helpen: omdat je pijn had..zegt ze tegen mij”
Liesbeth stamelt een soort ‘ja’.
We hebben Liesbeth gevraagd foto’s mee te nemen van vroeger. We wilden emotioneel een sluitend bewijs leveren voor onszelf en Liesbeth niets op de mouw spelden. Een helderziende kan gewoon in het donker duiken zonder enige informatie, maar wat is de meerwaarde ervan bij de sessie? Moet een paragnost eerst examen doen tegenover een cliënt op basis van zijn betrouwbaarheid en kennis of kan er op basis van samenwerking en inbreng van ieder ‘s eigen ervaring, informatie, heldervoelendheid een verbond worden aangegaan waarop de geestelijke informatie volledig wordt of anderszins als we verkeerd zitten de mist ingaan?
Wij kiezen altijd voor het eerste. Als er geen vertrouwen is in elkaar moet men niet bij Jan zijn voor hulp.

Het is en sluitende zaak geworden voor alle aanwezigen in de kamer. Als iedereen zit bij te komen met een glaasje rode wijn, krijgt Liesbeth het krantenartikel in de hand gedrukt en later een kopie ervan mee naar huis om te bewaren. Jan zoekt uit het fotoalbum de foto uit zoals hij Laura heeft gezien, een identieke kopie van Liesbeth met wapperende blonde pijpenkrullen en een ondeugende lach.

Toen Jan zijn geest in de huiskamer bij de moeder van Liesbeth en haar familie vertroefde, zag hij het moment dat het embryo van Laura afscheid nam van Liesbeth. Overdrachtelijk natuurlijk, maar Laura waakt nu nog, vanaf de overkant, over haar zusje en ze zijn allebeide blij verrast over het ontdekken en erkennen van elkaars bestaan. Voor Liesbeth breekt de heerlijke tijd aan dat dit ene stukje puzzel wat ze zo miste wordt ingevuld en haar creativiteit kent geen grenzen meer. Het is net of de bewuste aanwezigheid van Laura, haar compleet maakt. Haar zoektocht is voldaan en ze voelt voor het eerst in haar leven echte rust en in de wetenschap dat ze nooit echt alleen zal zijn.

Misschien zijn er onder ons linkshandigen die dit gevoel herkennen en onbewust een tweelingbroer of zus hebben die vanuit de andere wereld over hen waken en later, als het hun tijd is, samen met elkaar naar het Licht te reizen. Voor altijd samen verbonden zoals eens de bedoeling was geweest in het grote plan van het universum. Een echte tweelingziel! Geen kunstmatig gezocht zielsmaatje, geen surrogaat.

Je moet er niet naar hoeven zoeken, als je er open voor staat komt ze wel bij je als de tijd rijp is. Een mooiere, zuiverder band zal je nergens kunnen vinden. Het is geen ander wezen, maar een deel van jou. Natuurlijk is dit heel moeilijk voor te stellen. De wetenschap ontkent bijvoorbeeld telepathische krachten en dus die tussen eeneiige tweeling ook. Ondanks alle voorvallen dat als de ene helft van de tweeling valt, de andere die een paar honderd kilometer verder woont een blauw en gezwollen enkel krijgt. Als de tweeling elkaar niet fysiek heeft gekend, krijg je de meest identieke tweeling die je maar kunt voorstellen, want de tweeling die elkaar wel heeft gekend bijvoorbeeld tijdens de gezamenlijke opvoeding probeert zich als individu toch te onderscheiden van broer of zus.

Bij Laura en Liesbeth was dit niet het geval, zij zijn identiek aan elkaar maar Laura is zuiver en puur omdat zij niet heeft deelgenomen aan het aardse leven, maar wel het leven zijdelinks heeft gedeeld met Liesbeth via hun gemeenschappelijke ziel. Het is een bijzondere materie, maar in dit geval bij Laura en Liesbeth geen speld tussen te krijgen. Liesbeth is dus het linkshandige deel, en Laura het rechtshandige deel, gespiegeld, maar identiek aan elkaar.

Loltje Louwes
'Rota Tarot Orat Tora Ator'

Ainila Heca Wiya
Beheerder
Berichten: 1631
Lid geworden op: 22-08-2011 00:24

Bericht door Ainila Heca Wiya » 09-01-2014 13:15

Dankjewel Lotje voor dit krachtig schrijven dat je hier geplaatst hebt.Ik lees dit nu pas.....zeer duidelijke taal.
Welkom medereizigers!

WE DIENEN TE WETEN DAT WIJ ZELF DIE VERANDERING ZIJN !!

"Je bent op het moment dat je besluit te ZIJN."

"Bevrijd, Verspreid en Verbind !

Plaats reactie

Terug naar “Reïncarnatie”